شـب شده، من نميخوابم امـّـا، خانه مـان كاملاً غرق خواب است

ســاعت روي تختـم دُرست اسـت، تيك تاك دل مـن خــراب است

شـب شده، مـن ولــي توي فكــرم؛ فكر درهــاي بازي كه بستم

شـب شده، منتهـا خسته از شـب؛ پـاشــدم در اتاقــم نشستم

پيش چشمـان خـواب متكّـا؛ غصه هــاي خـودم را شمـردم

دردهـــاي دل كوچكــم را؛   مـن به دسـت متكّـا سپـردم

او ولي، پنبه در گوش خــود داشت؛ دردهاي دلــم را نفهميد

هيــچ اشكالي اصــلاً ندارد؛ لااقل او به حرفـــم نخنديـــد

اي خدا!!! چشمهاي متكا؛ مثل شب هــاي ديگر خسيس است

چشمهــاي من خسته اما؛ پــُر شد از حرفهـايي كه خيس است!!!

بایــد فــراموشت کنم، چندیست تمریــن می کنم 
                    مــن می توانــم ،می شود، آرام تلقیــن می کنم
با عکسهــای دیگــری تا صبــح صحبــت می کنم 
                    با آن اتــاق خــویش را بیهــوده تزییــن می کنم
سخت است امــا می شود در نقش یک عاقل روم
                    شب نه دعــایت می کنم نه صبح نفریــن می کنم
حالــم، نــه، اصــلا خوب نیست؛ تا بعــد بهتر می شود 
                    فکــری برای ایــن دلِ تنهـــای غمگین می کنم
مــن می پذیرم رفتــه ای و برنمی گـــردی، همیــن
                    خــــود را برای درک این، صـــد بار تحسین می کنم
از جنب وجوش افتاده ام دیگـــر نمی گویــم به خــود :
                    وقتی عــروسی می کند، این می کنم آن می کنم
خــوابم نمی آید ولی از تـــرس بیــــداری به زور 
                    با لطف قـــرص قـَد نُقل یک خــواب رنگین می کنم
این دَرد زَرد بی کسی بر شانــه جا خوش کــرده است 
                    از روی عـــادت دوستی با بار سنگین می کنم
هــرچه دعــا کردم نشد شایــد کسی آمّین نگفت 
                    حالا تقاضای دلی سرشــار از آمین می کنم
نه اسب،نه باران،نه مَرد،تنهاییم و این دائمیست
                    اسب حقیقت را خـودم با این نشان زین می کنم
یا می بــرم ، یا باز هم نقش شکستی تلــخ را 
                    در خاطــرات تلخ خــود با رنــج آذین می کنم
حالا نه تــو مــال منی،نه خواستی سَهمت شــوم 
                    این مشکل من بود و هست، در عشق گلچین می کنم
کـَم کـَم ز ِ یادم می روی، ایــن روزگــار و رسـم اوست 
                    این جملــه را با تلخی اش صــدبار تضمین می کنم..

به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه ی امیدی را
سخت مغروری و میسازی سرد
در دلی آتش جاویدی را
دیدمت وای چه دیداری،وای
این چه دیدار دلازاری بود
بیگمان برده ای از یاد آن عهد
که مرا با تو سروکاری بود
این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
میگریزی ز من و در طلبت
باز هم کوشش باطل دارم
بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت چه باک
ترسم این عشق سر انجام مرا
بکشد تا به سرا پرده ی خاک

                                            فروغ فرخـــزاد

آمـــد و قــلب مـــرا دزديــد و رفـــت؛ بي قـــراري هـــــاي مـــن را ديـــد و رفـــت

او گمـــان مي كـــرد مـن ديـــوانه ام؛ بـر مـن و احسـاس مـــن خنديـــد و رفـــت

غنچـــه هاي عشـــق را از خـــاك جهـــــان؛ با تمـــام بي وفـــايي چيــد و رفـــت

دل به او بستـــم ولي افســـوس او، حــــال و روز مـــن را كمي فهميــد و رفـــت

باورم شـــد رفتنـــش، امــّــــا عجـــيــب؛ بعــــد از او ايمـــان مـــن لــرزيد ورفـــت

خـــواستم برگــــردم و عاشق شـــوم؛ عشـــق هم ديگـــر زمـــن ترسيد ورفـــت!!!

مــــن آواره در دنيــــا به دنـــبال كسي هستــــم

كــــــه با مهــــــر آشنـــا باشــــد

دلـــــش غمـــگين

خـــــودش ســــاده

كمي از جنس مــــا باشــــــد

           به دنــــبال كسي هستــــم

                         به دنــــبال كسي هستــــم

                                      به دنــــبال كسي هستــــم

مگــــسی را کـشتــــم

نه به ایـــن جــــرم کـــه حیوان پلیدیست، بـــد، است

و نه چـــون نسبت ســـودش به ضرر یک به صـــد است

طفــل معصـــوم به دور ســـر مـــن میچرخید؛

به خیالـــش قنـــدم...

یا کـــه چـــون اغذیه ی مشهـــورش تا به آن حـــد، گنـــدم...

ای دو صـــد نور به قبـــرش بارد؛

مگـــس خوبی بود...

مـــــن به ایـــن جــــرم کـــه از یاد تـــــو بیرونم کـــــرد

مگـــــسی را کشتـــــم...!!!

در گشـودی و مـــن محـــو یک سلام شـــدم

و بی مقدمــــــه درگیـــــر ایـــن درام شـــدم

ورق زدی و تمـــــــام دلـــم به حـــرف افتاد

ورق زدی و به حــــرف تـــو زود خام شـــدم

چــــه سطرهـای عزیزی که رد شدی از مـن

چـــه فصلهـــای قشنگی که نردبام شــــدم

دو فصل خوانـــدی و ول کـــردی انتهـــایم را

دو فصل رفتی و پنـــداشتی تمـــام شـــدم

ورق ورق شــــــدم و در غـــروب بُر خـــوردم

و در مسیـــر عبــــــور تو قتل عــــــام شـــدم

غـــرور ساکت مـــن در مـــرور ســــاده تــــــو:

مــــرا درست نخواندی و مـن حـــرام شــدم!!!

یکی بـــود یکی نبـــود ، هـــر کی بـــود غریبـــه بــــود
از دلــــم خبــــــر نداشت ، کــــه تورو از دلـــــم ربود
هـــر کی بود ، هـــر چی کـــه داشت، قـــدر مـــن عاشـــق نبـــود
واســــه چشمـــای سیاه ت ، به خــــــــدا لایق نبـــود
گولِ نگاشــــو خـــــوردمو ، دلــــم رو بستم به چشــــاش
دیــــوونه بــــودم مثل شمــــع ، یه عمـــــری آب شــــدم به پاش
بعـــــد یه عمـــــــر آزگار ، عشـــــقِ منـــــــــو گــــذاشت کــــنار
رفـــــــت پیِ یه عشقـــــه دیگــــه ، منـــــو سپرد به روزگـــــــار
از اولـــــش هیچکی نبود، هیچکی به دادم نرسیــــــد
قصه ی مــــــن به ســــر رسید ، دلــــم به عشقش نرسیـــــد