شـــانه هايــم مي لـــرزند زيـر هق هقي از دَرد

فكــر مي كنند اينهـــا

                 "قــاه قــاه مي خنــدم"

 و چقــدر تازگي دارد...

روزهـــايي كه به اميــد آمــدن كسي دلخـــوش نيستم

و شب هـــايي كه از نيامــدنش دلگيـــر نمي شوم

بي كـَـسي هم عـــالمي دارد...!!!

خنـــده ام مي گيـــرد...

وقتي پس از مـدت هــا بي خبـــري؛

بي آنكـــه سراغي از اين دل آواره بگيـــري؛ مي گــويي:

"دلـــم برايت تنگ است"

يا مـــرا به بازي گرفتـــه اي، يا معني واژه هــايت را خــوب نمي داني...

"دلتنــگي ات، ارزاني خـــودت"

فاصلـــه تان را با آدمهـــا رعـــايت كنيد...

آدمهـــا يكهـــو ميزننـــد روي ترمـــز و اون وقتـــه كـــه شما مقصــري!!!

بایــد فــراموشت کنم، چندیست تمریــن می کنم 
                    مــن می توانــم ،می شود، آرام تلقیــن می کنم
با عکسهــای دیگــری تا صبــح صحبــت می کنم 
                    با آن اتــاق خــویش را بیهــوده تزییــن می کنم
سخت است امــا می شود در نقش یک عاقل روم
                    شب نه دعــایت می کنم نه صبح نفریــن می کنم
حالــم، نــه، اصــلا خوب نیست؛ تا بعــد بهتر می شود 
                    فکــری برای ایــن دلِ تنهـــای غمگین می کنم
مــن می پذیرم رفتــه ای و برنمی گـــردی، همیــن
                    خــــود را برای درک این، صـــد بار تحسین می کنم
از جنب وجوش افتاده ام دیگـــر نمی گویــم به خــود :
                    وقتی عــروسی می کند، این می کنم آن می کنم
خــوابم نمی آید ولی از تـــرس بیــــداری به زور 
                    با لطف قـــرص قـَد نُقل یک خــواب رنگین می کنم
این دَرد زَرد بی کسی بر شانــه جا خوش کــرده است 
                    از روی عـــادت دوستی با بار سنگین می کنم
هــرچه دعــا کردم نشد شایــد کسی آمّین نگفت 
                    حالا تقاضای دلی سرشــار از آمین می کنم
نه اسب،نه باران،نه مَرد،تنهاییم و این دائمیست
                    اسب حقیقت را خـودم با این نشان زین می کنم
یا می بــرم ، یا باز هم نقش شکستی تلــخ را 
                    در خاطــرات تلخ خــود با رنــج آذین می کنم
حالا نه تــو مــال منی،نه خواستی سَهمت شــوم 
                    این مشکل من بود و هست، در عشق گلچین می کنم
کـَم کـَم ز ِ یادم می روی، ایــن روزگــار و رسـم اوست 
                    این جملــه را با تلخی اش صــدبار تضمین می کنم..

لااقــل
بــیا بــگو
کـه دیــگر بـه دیــدنـم نــمی آیــی
شـایـد اشـکی نـشـست
گـوشـه ی چـشـمـهایـی کـه
بـه ایـن" در" خــشـک شــده انـد!

شب خـــوابيـدي تـو تختت

هي قـِـل مي خــوري

بعــد گوشيتــو برميداري مي نويسي،

"خـــوابم نمي بــره"

ســـرد ميشي

بـُغض مي شي

خــُــرد ميشي

درد ميشي

وقتي كـــه مي بيني هيــچكـَس رو نداري كـــه اينــو بــراش بفرستي!!!

دلـــم مي خــــواد

زندگيمو موقت بدم دست يك نفـــر ديگه و بگـــم:

تـــو بازي كن تا من برگــــردم...

نســــوزي هـــاااااا...!!!

گفتــه بودي زود برمي گردي!!!

آنقــدر زود كــه ماهي ها هنــوز بيدار نشده باشند!!!

و من سالهــاست؛

كنار حــوض خــانه نشسته ام و براي ماهي هــا لالايي مي خـــوانم!!!

حال و هوای این روزهایم
قاصدکی را می ماند
که دلش حتی
نه به باد
و نه حتی به نسیم
که؛ به یک فوت خوش است!!!

تــو را چه به فرهـــاد ؟!

یک فرهـــاد بود و

یک بیستون عاشقی !

تو همین یک وجب دیوار  ِ فاصلـــه را بردار،

من باورت می کنم!!!

چقدر حرف بود و من فقط سکوت کردم!
چقدر حرف هست و من فقط سکوت می کنم!
رفتنت را سکوت کردم!
انتظار بازگشتت را سکوت کردم!
حالا آمدنت را هم سکوت می کنم!
داشتنت را هم ...!!

اميدوارم عــِــلم اونقــدر پيشرفت كنه كه

دُم يك خــَــرو پيوند بزنن به اين خــَــر مـا،

كه از كـُــرِگي دُم نــداشت!!!

نگـــران نباش...

نفرينت نمي كنم!!!

همين كه ديگــر جايت در دعاهــايم خاليست،

بـــرايت كافيست!!!

در مجـلسي كه روزنه اميــدم سخنراني مي كـــرد،

آرزوهــــاي برباد رفتــــه ام

به سويش تخم مـــرغ گنديده پرتاب كـــردند...!!!

هــرگاه از كنار ســراب رد شــدي،

جــوري بگذر كه انگار سيراب شــده اي و دگــر تشنه نيستي.

نگــذار به دروغ بودنش افتخار كنــد!!!

جیره ی سیگارم را بدهید!
و تنهـــایم بگذارید !!!
در مــن
تیمارستانی
قصــد شورش دارد...!!!

امـــروز عاشقى سرمـــایه مى خواهـــد

وقت ِ آزاد و حواس ِ جمع

كــه من نـــدارم!

حوصلـــه ام كـــم است

مشغلـــه ام زیاد

و مى خواهـــم ســــر به تن ِ هیچ رویایى نباشـــد!!!

تنهـــا باشی
روز تعطیل باشد
غـــروب باشد
باران هـــم ببارد
احســـاس میكنی
بلاتكلیف ترین آدم دنیـــا هستی!!!

 سلامتیه اونایی کــه انقــد خستن که نمیتونن خیانت کنن
و انقــد تنهان کــه نمی تونن دوباره عــاشق شن!!!

کودک گرسنه ای به هویج دماغش زل زده...

به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه ی امیدی را
سخت مغروری و میسازی سرد
در دلی آتش جاویدی را
دیدمت وای چه دیداری،وای
این چه دیدار دلازاری بود
بیگمان برده ای از یاد آن عهد
که مرا با تو سروکاری بود
این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
میگریزی ز من و در طلبت
باز هم کوشش باطل دارم
بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت چه باک
ترسم این عشق سر انجام مرا
بکشد تا به سرا پرده ی خاک

                                            فروغ فرخـــزاد

حیـــــف!!!
هـر بـار مـــﮯـخواهـم بـه سمـــتت بیـــایم،
یـادم مــﮯـفتد کـــه
"دلتنگــــــﮯ"
بهـــانه ی خـــوبــﮯ بــرای تکـــرار یــک اشتبـــاه نـــﮯـست...

زـهـــرا  نوشت:+++  اين جمله مخاطب خاص دارد

دلــم را زیر پاهایت به آتش می کشم
      برای گرفتن دیه ی سالها عاشقی ام !
           غافل از اینکه تو مدتهاست ....
                بیمه ی شخص ثالث شده ای ...!!!

كــــاش حداقـل جوانمـــردي مي كــــردي

و "مهــــرباني" ام را بهـــانه ي رفتنت نمي كــــردي!!!

تا من مجبـــور نشوم هـــر روز "سنگ" را نشان دلـــم بدهم و بگويـــم:

اگـــر مثل ايـــن بودي "او" نمي رفت!!!

"معشـــــوقه ای پیداکرده ام به نام روزگار
این روزهـــــا سخت مرا درآغـــــوش خویش
به بازی گرفـــــته است"

هرگز برای کســی ناراحتی نکن
که عذابت میده
فقط یه لبـــــــخند
وبگو ممنون واســــــه این شانسی که بهم دادی
تا بتــــــــــونم یه کسی بهتر از تو پیـــــــــدا کنم ...

مــــرگ...
خبـــر که نمی کنــــد!
یک روز می بینی... نیامـــــدم!!!
یعنی کـــه دیـــــگر نیستــــــم...

 به سلامتیه گــوسفنـد کـــه دلش به چوپانش خـــوشه

اما خبر نداره کـــه اونم دستش با قصاب تـــو یه کاسه هست!!!

از تمام جهـــان به خانــه برمي گردي

در را كـــه باز مي كني

چـــراغ را كـــه خودت روشن مي كني

مي فهمي كـــه چقــــدر تنهـــــايي!!!

گــــاهی لازم است
دکتر به جـــای یک مشت قـــرص
بـــرایت " فریــــــــاد " تجویز کند...

پرنــده ای کـــه بال و پرش ریخته باشـــد مظلومیت خــاصی دارد! 
باز گـــذاشتن در قفسش توهینی است بــه او! 
در قفس را ببند تا زنـــدان دلیل زمینگیــر شدنش باشـــد... 
نـــه پــر و بـال ریختــه اش!!

بی تـابم ...
     دلـم تاب میـפֿـواهد و یڪ هُـل مـפـڪم
           ڪہ دلـم هُرے بریزد پاییـטּ...
                  هرچـہ در פֿـودش تلنبار ڪرده...!!!

مــن و تــو در هم گـــره خورده ایم..
گـــره ای کــــور به نام سرنوشت
تــو آن سوی تفاوت هـــای محض و مـــن نشسته در تردیـــد
تــو انتخــاب می کنی و می روی
و مــن..
هنـــوز به ای کــــاش ها دل بسته ام..
کـــه ای کــــاش می ماندی و باهــم گـــره از کارمـــان می گشودیــم!!!

جســارت می خواهـــد ...

نزدیک شدن به افــکار دختری

که روزهـــا

مـــردانه با زندگی می جنگـــد !

امـــا .... شب ها

بالشش از هق هق های دختــرانه خیس است ... !!!

می گــــویند : شـــــاد بنویس ...

نوشته هـــایت درد دارنــــد!

و مــــن یاد ِ مردی می افتـــم ،

کــــه با کمـــانچه اش ،

گــــوشه ی خیابان شـــــاد میـــزد...

امـــــا با چشمهــــــای ِ خیس ...

 چـــــه فــــرقی می کند..
در سیرک یا در خانــــه؟!!
خنـــده ات که تلخ باشد،
دلت کــه خـــون باشد،
تــــــو هم دلقکی!!!

 خـــــــدا...!!!

اينقدر تو خـــودم ريختم كه از سرمـــم گذشت.

دارم غــــرق ميشم...

دستت كــــــجاست؟؟؟

یک جای کار میلنگه
تووووو ؛ داری ترک می کنی؛
اونادارن منو به تخت می بندن !!!

آن شرلى هم نشديم
كسى از ما بپرسه آنـــه، تكرار غريبانه روز هايت چگونه گذشت؟