چـــه زيبا خــالقي دارم؛چـــه بخشنده خــــداي عاشقي دارم

كـــــه مي خواند مـــــــرا؛ با آنكـــــه مي دانـــد گــــــنهكارم

اگـــــــر رخ بر بتابانم؛ دوباره مي نشيند بر ســـــر راهـــم

دلــــم را مي ربايد؛ با طنين گــــرم و زيبايش

كــــه در قاموس پاك كبريايي،قهــــــر،نازيباست

چــــــه زيبا عاشقي را دوستـــــــ مي دارم

دلـــم گــــرم است،

مي دانم كــــــــه مي داند بدون لطفِ او تنهـــــاي تنهـــــــايم

خــــــــــدايِ مــــــن،خــــدايي خـــــــوب مي داند

و مي دانــد كـــــه سائل را نبايد دست خالي راند

چـــــه تــــرس از ظلمت شبها به هنگامي كـــــه مي گـــويد:

عـــــــزيزم،حاجتي داري اگــــــــر،اينك بخوان مـــــــا را

كــــــه مـــن حاجت روا كردن براي بنده ام را دوست می دارم.

آدم

ایــــن روزهــــا هــــوای چشمــــان حــــــوّایت

عجـــــــیب بارانیســـــت!!!

هــــــــوایش را داشتـــــــــه باش..!!!