رفتی
      بدون  خداحافظى
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
                     «دلى از سنگ بباید به سر  راه فراق»

رفتى
       و حسرت  آن نیم نگاه  آخر بر دلم ماند
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
                     «روى ار به روى ما نكنى حكم از آن تُست»

رفتى
و سراغم را هم نگرفتى!
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
                      «نه عجب كه خوبرویان بكنند بى‌وفایی»

می‌دانی از چه دلم شكست؟
از این‌كه وقتى می‌رفتى باران می‌بارید!

با خودم گفته بودم كه بعد از رفتنت 
             بدون آنكه ببینى
             بدون  آنكه كسى ببیند
                                 خاك راهت را سرمه‌ی چشمانم كنم
                                 اما اشك آسمان رد  پایت را شست و رفت!

با خودم گفته بودم كه بعد از رفتنت
            بوی بودنت را در آغوش می‌گیرم
                                باران آن را هم شست و رفت

حالا من مانده‌ام و
           کاسه‌ی آبى كه آورده بودم پشت  پایت بریزم!

نظرات شما عزیزان:

sevda

ساعت23:41---20 اسفند 1390

[وب سایت]

slm che webe jalebiiiiiiiii be manam sar bezan mamnun misham bye

آتنا

ساعت2:36---30 بهمن 1390

[وب سایت]

سلام رها جون...
وبلاگت قشنگ بود...
ممنون که به ما سر زدی
منم لینکت کردم
موفق باشی عزیزم
منتظرت هستیم

فائزه

ساعت20:18---29 بهمن 1390

[وب سایت]

آی آدمها

ساعت19:59---29 بهمن 1390

برای کسی که رفتنی است ، راه را باید باز کرد
ایستادن و منتظر ماندن ابلهانه ترین کار دل است . . .
خیلی خیلی قشنگ بود بانو

هدیه

ساعت19:24---29 بهمن 1390

[وب سایت]

در نان هر روزه تنهایی‌ام
شریک من باش
دیوارهای غیاب را
با حضور خود پر کن
پنجره‌های ناموجود را
زراندود کن
در باش
بالای تمام درها
دری که بشود چارطاق
باز گذاشت

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: